Γράφει η Κατερίνα Ζιώγα
‘‘…Το φραγγέλιο ήταν ένα μαστίγιο που ήταν σχεδιασμένο να ξεσκίζει το δέρμα από το σώμα και να προκαλεί μεγάλη αιμορραγία.
Μετά από μόλις μερικά χτυπήματα, το δέρμα του θύματος άρχιζε να βγαίνει σε λωρίδες και οι μύες σκίζονταν.
Μετά από μερικά ακόμα χτυπήματα οι μύες γίνονταν σαν πολτός.
Αρτηρίες και φλέβες απογυμνώνονταν.

Κάποιες φορές το φραγγέλιο έφτανε γύρω από την κοιλιά και το κοιλιακό τείχος υποχωρούσε κάνοντας να ξεχυθούν τα έντερα του θύματος.
Προφανώς πολλοί πέθαιναν μόνο κατά τη φραγγέλωση.

Όσο για τη σταύρωση, αυτή δεν ήταν αρκετά ευγενής, για να επιζήσει κανείς απ΄αυτήν.
Απ΄όσο ξέρουμε κανένας ποτέ στην ιστορία δεν επέζησε από μια ρωμαϊκή σταύρωση.
Οι Ρωμαίοι τη σχεδίασαν να είναι μια εξευτελιστική, βασανιστική, σίγουρη μέθοδος εκτέλεσης.
Εξευτελιστική, γιατί ήταν η έσχατη των ποινών και ορισμένη για τους προδότες.
Αναρτούσαν δε τους κατάδικους στο σταυρό γυμνούς.

Τα θύματα μετά τη φραγγέλωση καρφώνονταν σ΄ένα σταυρικό δοκάρι.
Τα καρφιά διαπερνούσαν το κυρίως νεύρο προκαλώντας αβάσταχτο πόνο και αχρηστεύοντας τα χέρια.

Μ΄ένα καρφί 15-20 εκ. κάρφωναν και τα δυο πόδια μαζί και το θύμα της σταύρωσης αναγκαζόταν να κρέμεται από τα μπράτσα του, μια θέση που το έκανε αδύνατο να αναπνεύσει.
Θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τη λίγη ενέργεια που του απέμενε, για να δώσει ώθηση ενάντια στο καρφί στα πόδια του, για να μπορέσει να εκπνεύσει.
Μπορούσε να εισπνεύσει, καθώς κατέβαινε το σώμα κάτω, αλλά θα έπρεπε να ξαναδώσει ώθηση και να σηκωθεί, για να εκπνεύσει ξανά.
Όταν όλη η ενέργεια εξαντλούνταν και δε μπορούσε να δώσει πλέον ώθηση, για να σηκωθεί, πέθαινε από ασφυξία.
Γι΄αυτό έσπασαν τα πόδια των ληστών δίπλα στον Ιησού.
Χωρίς τα γόνατά τους δε μπορούσαν να εκπνεύσουν κι έτσι πέθαναν.

Οι φρουροί, για να σιγουρευτούν ότι όντως τα θύματα είχαν πεθάνει, εκτός του να σπάζουν τα γόνατα, κάποιες φορές λιάνιζαν το κεφάλι του θύματος ή ημιθανή τον έριχναν στα σκυλιά.
Ή, όπως στην περίπτωση του Ιησού, τρυπούσαν την καρδιά του θύματος”.
————————————————
Έτσι ας ακούσουμε συγκλονισμένοι το τροπάριο της μεγάλης μέρας της Παρασκευής για τον Κύριό μας:
Σήμερον ο Δεσπότης της κτίσεως παρίσταται
Πιλάτω και σταυρώ παραδίδοται, ο Κτίστης των
απάντων, ως αμνός προσαγόμενος τη ιδία βουλήσει.
Τοις ήλοις προσπήγνυται και την πλευράν
κεντάται και τω σπόγγω προσψαύεται ο μάννα
επομβρήσας.
Τας σιαγόνας ραπίζεται ο Λυτρωτής του κόσμου
και υπό των ιδίων δούλων εμπαίζεται ο Πλάστης των απάντων.
Ω Δεσπότου φιλανθρωπίας! υπέρ των σταυρούντων
παρεκάλει τον ίδιον Πατέρα, λέγων
άφες αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην, ου γαρ οίδασιν οι άνομοι
τι αδίκως πράττουσιν.
Και το:
Εσταυρώθης δι΄εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν.
Εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι.
Τοις ήλοις προσήλωσαι, ίνα εγώ, τω βάθει των παθημάτων σου,
το ύψος του κράτους σου πιστούμενος, κράζω σοι, ζωοδότα Χριστέ, δόξα και τω σταυρώ, Σώτερ, και τω πάθει σου.

Ο Θεός να δώσει.
Αμήν

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός