“Ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”
(Λουκ. β’, 14)

 

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,

Τό χαρμόσυνο ἀγγελικό μήνυμα “Ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία” θά ἀντηχήσει γιά μία ἀκόμα φορά στόν ταραγμένο ἀπό τίς ἀντιπάθειες καί τά μίση πλανήτη μας. Ὄνειρο λοιπόν, ἀπραγματοποίητο γιά τή ματωμένη ἀνθρωπότητα ἡ θεϊκή ὑπόσχεση; Ἔτσι φαίνεται, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀφοῦ τούς οὐράνιους ἐπισκέπτες ἀντικατέστησαν στίς ἡμέρες μας τά σιδερένια πουλιά, τά ντρόουνς, πού ξερνοῦν πάνω στούς πονεμένους καί ἀπροστάτευτους ἀνθρώπους τό πυρωμένο ἀτσάλι. Τήν θέση τῆς χαρούμενης ἀγγελίας πῆραν οἱ κρότοι τῶν ὀβίδων καί οἱ ἐκρήξεις τῶν βομβῶν. Ὁ ἄμαχος πληθυσμός κυλιέται καί πνίγεται στό αἷμα καί ὁ θρῆνος καί οἱ κραυγές τῶν ἀνθρώπων πού ἔχασαν τούς δικούς τους ἀνθρώπους σκορπίζεται ἀπό τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ἀλλά δέν φτάνει στά αὐτιά τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καί αὐτῶν πού διαχειρίζονται τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων.