Ο διαβήτης είναι μια εξελισσόμενη νόσος, κατά την οποία ο οργανισμός σταδιακά αδυνατεί να ελέγξει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα

Η 14η Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη, ημέρα αφιερωμένη στο ναγνωρίσει το κοινό περισσότερα σχετικά με την παγκόσμια επιδημία που ονομάζεται διαβήτης.

Ο διαβήτης είναι μια εξελισσόμενη νόσος, κατά την οποία ο οργανισμός σταδιακά αδυνατεί να ελέγξει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

• Τουλάχιστον οι μισοί διαβητικοί δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από διαβήτη. Σε ορισμένες χώρες το ποσοστό αυτό μπορεί να αγγίζει και το 80%.
• Το 65% των ασθενών που πάσχουν από διαβήτη τύπου ΙΙ και λαμβάνουν θεραπεία, αδυνατούν να διατηρήσουν τα συνιστώμενα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
• Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει θεραπεία για το διαβήτη.

Η δυσλειτουργία των νησιδίων του παγκρέατος και η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελούν παράγοντες που συμβάλλουν στην πρόκληση διαβήτη, μιας ασθένειας που εμφανίζεται όταν:

• Το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη (ανεπαρκής ινσουλίνη).
• Το πάγκρεας παράγει υπερβολική ποσότητα γλυκαγόνης χωρίς ο οργανισμός να τη χρειάζεται, προκαλώντας αυξημένη παραγωγή γλυκόζης από το ήπαρ.
• Το σώμα μας δεν χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την ινσουλίνη (αντίσταση στην ινσουλίνη).

Κίνδυνοι, Συμπτώματα και Επιπλοκές του Διαβήτη

Ο διαβήτης συνδέεται με πολλούς παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα και σοβαρές παθήσεις, όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις.

• Περίπου το 50% των ασθενών έχουν ήδη εμφανίσει τουλάχιστον μία επιπλοκή μέχρι να διαγνωστούν με διαβήτη τύπου ΙΙ.
• Εάν ο ασθενής δεν λάβει την κατάλληλη αγωγή ή εάν δεν τεθεί υπό έλεγχο, ο διαβήτης τύπου ΙΙ μπορεί να προκαλέσει καρδιακές και νεφρικές παθήσεις, τύφλωση και αγγειακές ή νευρολογικές διαταραχές.
• Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου ΙΙ έχουν διπλάσιες πιθανότητες να υποστούν καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο σε σχέση με εκείνους που δεν πάσχουν από διαβήτη. Οι καρδιαγγειακές παθήσεις αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των διαβητικών, καθώς ευθύνονται τουλάχιστον για τους μισούς θανάτους που σχετίζονται με το διαβήτη.
• Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη έχουν 15-40 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ακρωτηριασμό των κάτω άκρων λόγω κακής κυκλοφορίας.

Παράγοντες κινδύνου:

1. Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη
2. Περιορισμένη σωματική δραστηριότητα
3. Υπερβάλλον σωματικό βάρος
4. Ηλικία άνω των 40 ετών
5. Εμφάνιση διαβήτη κατά τη διάρκεια προηγούμενης εγκυμοσύνης
6. Φυλή/εθνικότητα
7. Αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα

Πιθανά αρχικά συμπτώματα:

1. Υπερβολική δίψα και ξηροστομία
2. Πολυουρία
3. Ξηρότητα και κνησμός στο δέρμα
4. Αναίτια απώλεια βάρους
5. Θολή όραση, που αλλάζει από μέρα σε μέρα
6. Υπερκόπωση

Συσχετιζόμενες επιπλοκές:

1. Οφθαλμικές παθήσεις
2. Νεφρικές παθήσεις
3. Νευρολογικές παθήσεις
4. Παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος
5. Ακρωτηριασμοί

Διάγνωση και Αντιμετώπιση του Διαβήτη

Σε ποσοστό 80% ο διαβήτης τύπου ΙΙ μπορεί να προληφθεί, εάν υιοθετήσουμε μια υγιεινή διατροφή και αυξήσουμε τη σωματική μας δραστηριότητα. Η υγιεινή διατροφή, η συχνή άσκηση και η λήψη της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού αποτελούν τα πιο σημαντικά βήματα στην αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου ΙΙ.

• Το τεστ γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) αποτελεί μία μακροπρόθεσμη μέθοδο μέτρησης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, η οποία δείχνει πόσο αποτελεσματικά έχει ελεγχθεί ο διαβήτης τύπου ΙΙ κατά τους τρεις προηγούμενους μήνες. Αποτελεί την καλύτερη μέθοδο για να παρακολουθείται κατά πόσον τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα βρίσκονται υπό έλεγχο.
• Σε κάθε μείωση της HbA1c κατά 1% αντιστοιχεί μείωση των επιπλοκών που σχετίζονται με τον διαβήτη κατά 21% , συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών παθήσεων.
• Η διάγνωση του διαβήτη επιτυγχάνεται μέσω μίας εξέτασης γλυκόζης πλάσματος νηστείας (FPG), στην οποία εξετάζονται τα νυκτερινά επίπεδα σακχάρου. Δύο ή περισσότερες εξετάσεις FPG που πραγματοποιούνται σε διαφορετικές ημέρες με αποτελέσματα 126mg/dl ή υψηλότερα καταδεικνύουν την ύπαρξη διαβήτη.
• Σήμερα, οι ειδικοί προτείνουν τη χρήση συνδυαστικής θεραπείας στα πρώτα στάδια της εμφάνισης διαβήτη για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου με όσο το δυνατόν λιγότερες παρενέργειες.

in