« Και περισσότερη τιμή του πρέπει όταν προβλέψουν…»
Απόσπασμα από τις «Θερμοπύλες» του Κ. Καβάφη
Παρακολούθησα την εκδήλωση απόδοσης τιμής στο 1ο Δ.Σ. του Χιονοδρομικού Συλλόγου Γρεβενών από το σημερινό Δ.Σ. για την μεγάλη τους προσφορά της «διάνοιξης του δρόμου» για την αξιοποίηση της Βασιλίτσας.
Από μικρό παιδί ως μόνιμος κάτοικος της Κ. Ταλιαδούρη αποτυπώθηκε στην μνήμη μου ως σήμα κατατεθέν των Γρεβενών το επιβλητικό βουνό που φάνταζε στο βάθος του κεντρικού μας αυτού δρόμου. Έτσι, η Βασιλίτσα ταυτίστηκε με τα Γρεβενά και την φυσική τους ιστορία.
Όμως, η Βασιλίτσα στα τότε χρόνια ήταν ακόμη ένα μακρινό όνειρο γιατί οι συνθήκες μετάβασης ήταν τραγικές και απαιτούσε πολύ χρόνο, κάτι που διαπίστωσα όταν πρωτοπήγα στο χωριό της μητέρας μου στους Φιλιππαίους το 1980 για να δούμε το οικόπεδο του παππού μου. Η Βασιλίτσα φάνταζε ακόμη πιο επιβλητική απέναντι από το χωριό μου αλλά ήταν ακόμη πολύ μακριά.
Στα χρόνια του Πανγρεβενιώτικου αγώνα στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 τα Γρεβενά βρισκόταν σε άθλια οικονομική κατάσταση κάτι που ανάγκασε τόσο τον επαγγελματικό κόσμο όσο και όλη την Γρεβενιώτικη κοινωνία να ξεσηκωθούν και να απαιτήσουν από την πολιτεία αναπτυξιακές παρεμβάσεις.
Η επαγγελματική και εμπορική κοινότητα των Γρεβενών με την αγωνία της επιβίωσης έψαχνε διεξόδους αναθέρμανσης της τοπικής μας οικονομίας και αγωνιώδη αναζήτηση νέων επιχειρηματικών κατευθύνσεων. Τότε, σε μια παρέα νέων εμπόρων και επαγγελματιών «φώτισε» τη σκέψη τους η μακρινή αυτή εικόνα της Βασιλίτσας για την αξιοποίηση της ως πηγή πλούτου και ανάπτυξης για τον τόπο μας.
Έτσι, η συγκεκριμένη ομάδα που συγκρότησε και τον Χ.Ο.Σ.Γ. ανέλαβε πρωτοβουλίες με πολύ χρόνο και κόπο για την αξιοποίηση του βουνού προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν τις τοπικές αρχές για την στήριξη αυτού του θεόπνευστου έργου. Έτσι, η πορεία των έργων πήρε γοργό χαρακτήρα και είμαστε σήμερα μπροστά στο καλύτερο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας με τεράστιες ευεγερτικές επιπτώσεις για την τοπική μας οικονομία.
Εδώ και αρκετά χρόνια αρθρογραφώ για το θέμα, όπως το άρθρο μου «Βασιλίτσα ώρα μηδέν», προκειμένου να προχωρήσουν οι απαραίτητες νέες επενδύσεις για να υποδεχτούμε τον κόσμο που σε λίγα χρόνια θα «πλημμυρίσει» τα Γρεβενά και η Βασιλίτσα να γίνει ένα πολλαπλό έργο, όχι μόνο για την υποδοχή επισκεπτών των χειμερινών σπόρ, αλλά και των φυσιολατρών και κάθε άλλου είδους επισκέπτη της πανέμορφης Γρεβενιώτικης φύσης και των πολύ σημαντικών οικοσυστημάτων που διαθέτει ο τόπος μας, ώστε να συνδυαστούν και ποικίλες άλλες οικονομικές δραστηριότητες για την στήριξη και της τοπικής παραγωγής σε εκθεσιακά κέντρα που μπορούν να κατασκευαστούν στον ευρύτερο χώρο της Βασιλίτσας.
Έρχομαι, έτσι, να πώ πως η προσφορά αυτών των πρωτοπόρων συμπατριωτών μας είναι τεράστια και τους αξίζει η μέγιστη τιμή που, δυστυχώς, δεν αποδόθηκε στην εκδήλωση αυτή που έγινε στο καταφύγιο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του σημερινού Δ.Σ..
Αξίζει μια ειδική τελετή στην πόλη των Γρεβενών από τους φορείς του Νομού, την Αντιπεριφέρεια και τον Δήμο προκειμένου να τιμηθούν αυτοί οι άνθρωποι όπως τους αξίζει.
Μετά τιμής
Κυριάκος Δ. Ταταρίδης
