Ο νεαρός ήταν πτυχιούχος Πολυτεχνικής Σχολής του Μάντζεστερ της Αγγλίας και συναντηθήκαμε τυχαία.
Επικαλούνταν πολύ στην παρέα τη φιλοσοφία του Νίτσε και ανέφερε με κομπασμό διάφορες θεωρίες και
αποφθέγματά του.
Κατέθετε επίσης ότι ευλαβούνταν ιδιαίτερα και το Χριστό, γιατί μίλησε για την αγάπη, η οποία τότε έλειπε τόσο απ΄την ιουδαϊκή κοινωνία,
— Τον συστήνεις πολύ φτωχό και τιποτένιο σε σχέση μ΄αυτό που είναι, αγόρι μου, του διαμαρτυρήθηκα, αν Τον ταυτίζεις μόνο με…
Δεν μ΄άφησε να συνεχίσω.
— Εντάξει ήταν σίγουρα μια μεγάλη προσωπικότητα, αλλά…μπορεί στα σοβαρά να εκλάβει κανείς ως αλήθεια ότι ήταν και Θεός;
Δεν το χωράει η λογική αυτό, να είναι και Θεός και άνθρωπος.
Άκου, παιδί μου.
Πρώτα πρώτα δε μετράει η λογική για όλα τα θέματα .
Είναι περιοχές του πνεύματος που ανήκουν στο μυστήριο.
Ακριβώς γιατί είναι ασύλληπτες απ΄το ανθρώπινο μυαλό, το οποίο είναι πεπερασμένο.
Περιορισμένης αντιληπτικής δυνατότητας.
Τα μυστήρια του πνευματικού κόσμου, στα οποία ανήκει ο Θεός, τα συλλαμβάνει κανείς — κι όχι σ΄όλες τις διαστάσεις τους — με τη βοήθεια του Πνεύματός Του.
Από μέρους δε του ανθρώπου χρειάζεται γι΄αυτή τη γνώση όχι το μυαλό, αλλά η έκτη αίσθηση που είναι η πίστη.
Και στην προκειμένη περίπτωση η πίστη στο θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου και σ΄αυτά που μας αποκάλυψε.
Απαραίτητη επίσης, για να βιώσει κανείς βαθιά μυστήρια και υπέρλογα μυστικά, είναι η … καρδιά.
Και από την προσωπική μας ζωή το ξέρουμε, ότι πολλά πράγματα τα πιάνουμε μόνο ή ιδιαίτερα μ΄αυτήν.
Όσο για το λογικό, Δημήτρη,ποια εμπιστοσύνη μπορούμε να του έχουμε, όταν δε μπορεί να λύσει πολλές φορές μια αλγεβρική άσκηση , που συνέθεσε ένα άλλο ανθρώπινο, πιο χαρισματούχο ίσως, μυαλό;
Ξέρεις με τι μπορούμε να παραλληλιστούμε οι άνθρωποι της λογικής; μ΄ένα μικρό μυρμηγκάκι που διατρέχει τη μια πλευρά της πολυκατοικίας και του ζητούμε να μας την περιγράψει.
Όχι επομένως θεοποίηση της λογικής.
Ούτε κατ΄επέκταση και της επιστήμης, η οποία αξίζει πολλού θαυμασμού, αλλά δεν παύει να είναι δημιούργημα της ανθρώπινης λογικής
— Με συγχωρείτε, κ.Κ..,και γι΄αυτό μου λέτε να πιστέψω και σ΄ό,τι λένε οι καλόγεροι;
Πήγα και στο Άγιο Όρος.
Μου φάνηκαν εκεί όλοι τους τρελοί.
— Γιατί η πίστη, αγόρι μου, είναι όντως τρέλα.
Καλή όμως τρέλα, που βγάζει τον άνθρωπο έξω από την τροχιά της λογικής και του γνωρίζει άλλους ορίζοντες.
Κι εσύ αυτή την τρέλα δε φαίνεται να την έχεις.
— Και μου χρειάζεται αυτή η τρέλα, για να πιστέψω ότι ο Χριστός, που πέθανε πάνω στο σταυρό καταφρονεμένος, εγκαταλελειμμένος από όλους και ταλαίπωρος, είναι Θεός;
Τι Θεός αδύναμος είναι αυτός;
……………………………………………………………………………………………………………..
Για τον ατιμωτικό θάνατο του Θεανθρώπου πάνω στο Σταυρό — μη ξεχνάς ότι και αναστήθηκε ο Χριστός — θα αφήσω να σου απαντήσει ο απόστολος Παύλος με την επιστολή που έστειλε στους Κορινθίους, όταν του εξέφρασαν κι αυτοί την ίδια απορία.
Λέει λοιπόν: ”..Ο λόγος του σταυρού γι΄αυτούς που χάνονται είναι ανοησία, ενώ για μας που σωζόμαστε δύναμη του Θεού. ..Επειδή μες τη σοφία του Θεού ( κι εννοεί τη δημιουργία ) δεν αναγνώρισε ο κόσμος δια της σοφίας το Θεό, ευδόκησε να σώσει όσους Τον πιστέψουν με τη μωρία του κηρύγματος, επειδή και οι Ιουδαίοι ζητούν σημάδι και οι Έλληνες σοφία,(για να πιστέψουν ). Εμείς όμως κηρύττουμε Χριστό εσταυρωμένο, που στους μεν Ιουδαίους είναι σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες ανοησία. Γι΄αυτούς όμως που είναι κλητοί, Ιουδαίους και Έλληνες, είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία” (Α΄Κοριν.1,18-24).
Ο σταυρός, Δημήτρη, του Κυρίου μας, του οποίου την Ύψωση γιορτάσαμε προχθές, ξεπερνά τη λογική, την οποία τσίμπησε η πονηριά του διαβόλου στην Εδέμ κι έριξε τον άνθρωπο στην περιπέτεια και τη δυστυχία.
Ενεργοποιεί όμως την καρδιά.
Τη σαγηνεύει.
Τη συγκινεί και τη συγκλονίζει.
Τα εκλεκτότερα πνεύματα των αιώνων και οι ευγενέστερες καρδιές σκόνταψαν πάνω στο μυστήριο και το δράμα που ξετυλίχτηκε πάνω σ΄αυτό το ξύλο, που βάσταξε το λύτρο τούτου του ντουνιά, τον Κύριό μας, κι έγραψαν με την πέννα και τη ζωή τους ένα βαθύ ευχαριστώ σ΄Αυτόν που με τη δύναμη της ατίμητης αυτής θυσίας Του ανέτρεψε τεχνηέντως την τέχνη του πολύμορφου απατεώνα, που έβγαλε τον άνθρωπο απ΄την ευτυχία του Παραδείσου.
Κι είναι επίσης απειράριθμοι αυτοί που το Σταυρό Του τον έχουν βακτηρία στο βίο τους.
Κι άλλοι που στη θέα του ανακουφίζονται από τα βάσανά τους κι αντλούν υπομονή και κουράγιο.
Κι άλλοι που στη σκιά του στήνουν μόνιμη σκηνή, για να αποφύγουν το λιοπύρι της ζωής ή να ασφαλιστούν από τις ανεμοθύελλες και τα ξεροβόρια της.
Κι όλοι μας που αγαπούμε το Θεό έχουμε το σταυρό πανίσχυρο όπλο κατά του διαβόλου, ο οποίος τρέμει τη δύναμή του, γιατί πάνω του έγινε η τελευταία και πιο φοβερή συμπλοκή μαζί του .
Κι ο Λυτρωτής του κόσμου ως θύμα νίκησε ολοκληρωτικά το θηρίο που αποπλανά τον άνθρωπο, το σατανά.
(Το κείμενο αναδημοσιεύεται αποσπασματικά ως αφιέρωμα στην ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που γιορτάστηκε τη Δευτέρα, 14-9-15)
…………………
Στην πολιτική μας επικαιρότητα τώρα.
Όλοι παρακολουθήσαμε προχθες και το δεύτερο ντιμπέιτ, των δύο τώρα αρχηγών.
Κλείσαμε τις τηλεοράσεις οι περισσότεροι με μια αίσθηση ανίας.
Ήρθε στο νου μου ένα ανέκδοτο συμβάν: Κάποιος τσιφλικάς απαιτούσε από τους εργάτες του να του υποκλίνονται πρώτα, όταν θα πηγαίνουν να του μιλήσουν.
Ένας δεν ήθελε να κάνει υπόκλιση, γιατί το θεωρούσε δουλοπρέπεια κι άρχισε γι΄αυτό να ξεσηκώνει και τους άλλους.
Μερικοί άρχιζαν να φωνάζουν και να γιουχαϊζουν τον τσιφλικά.
Χειροκροτούσαν δε τον επαναστάτη συνάδελφό τους.
Ο τσιφλικάς διώχνει γι΄αυτό τους αντιδραστές και συνεχίζει κανονικά τις δουλειές του με τους υπόλοιπους.
Επειδή όμως οι αποδιωγμένοι επαναστάτες δε βρήκαν πουθενά αλλού δουλειά, ξαναγύρισαν ταπεινωμένοι στο ίδιο αφεντικό.
Αναγκάστηκαν γι΄αυτό μετά να του κάνουν, κάθε φορά που τον απασχολούσαν, από δυο υποκλίσεις.
Έτσι κάπως την πάθαμε κι εμείς ως κυβέρνηση και ως έθνος.
Και μας φόρεσαν γραβάτα που ήθελαν αυτοί, οι ευρωπαίοι φίλοι μας, και μας έκοψαν τον αέρα.
Κι εδώ, παρόλο που συμπαθούμε τον απερχόμενο πρωθυπουργό, θα θέλαμε να πούμε ότι, επειδή ποντάρει σε αμούστακους και επιπόλαιους ψηφοφόρους, που εύκολα ξεγελιούνται από ωραίες συνθηματολογίες, αλλά που αυτές δεν έχουν βάρος πια, το περισσότερο πιθανό, αν ξαναβγεί, είναι να την πάθουμε πάλι.
Γιατί, γιατί δεν του αρέσει η κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ, όπως πρότεινε ο κ.Μεϊμαράκης, οπότε θα μπορούσε να συνδυαστεί η σύνεση και η πείρα μιας δοκιμασμένης παράταξης με το δικό του δυναμικό πνεύμα και τον ενθουσιασμό και να αποφευχθεί έτσι μια νέα κουτρουμπακιά;
Αλλά και ο διχασμός του λαού και ο φανατισμός;
Και οι νέες εκλογές;
Εκφράζει μια ανωριμότητα η παράταξη του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ εδώ.
Και φοβόμαστε πως την ωρίμανσή του θα την πληρώσουμε όλοι μας, ενώ θα φταίνε οι επίσης ανώριμοι ψηφοφόροι.
Εδώ ας αναφέρουμε και την εξής συζήτηση σ΄ένα τραπεζάκι μιας καφετέριας.
Έγινε ανάμεσα σ΄ένα νεαρό, τον Χ, που υπεραμυνόταν του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και σ΄ένα φίλο του άλλης παράταξης, τον Α:
Α: ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, ρε; γιατί τον προτιμάς;
Χ: Για κάτι συγκεκριμένο όχι, γιατί τίποτε καινούργιο δεν υπόσχεται.
Όποιος και να βγει το μνημόνιο θα υλοποιήσει, με κατασχέσεις, μείωση μισθών και συντάξεων, βαριές φορολογίες, κλείσιμο κι άλλων επιχειρήσεων και καταστημάτων.
Ίσως και με άλλες τόσες αυτοκτονίες.
Αλλά μου αρέσει, γιατί είναι νέος ο Αλέξης.
Έχει και ταμπεραμέντο.
Έτσι για να ξεφύγουμε και από το κατεστημένο.
Α: Καλά είναι λίγο το ότι ζητάει να τον ψηφίσουμε, για να μας σώσει από αποφάσεις που πήρε ο ίδιος;
Αυτό το μνημόνιο είναι δέκα φορές χειρότερο από το προηγούμενο.
Χ: Μα δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.
Α: Δεν έπρεπε όμως να είχε υπολογίσει αυτήν την κατάληξη, όταν ενθουσίαζε προεκλογικά τα πλήθη με υποσχέσεις;
Δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς…Και θα μπορέσει τώρα;
Πολύ αρνητικό του και το ότι δηλώνει ο απερχόμενος πρωθυπουργός με πολλούς της παράταξής του αθεϊα.
Ουσιαστικά κλονίζει το ηθικό του Έλληνα, που γι΄αυτόν η Ορθοδοξία είναι πηγή δύναμης, αυτοπεποίθησης και ελπίδας.
Χ: δεν μ΄ένδιαφέρει αυτό.
Η Ορθοδοξία είναι για τη μάνα μου.
Α: Γι αυτό πάμε κατά διαβόλου, ρε φίλε.
Χ: Σου είπα η πίστη σε Θεό, αξίες, παράδοση κι ό,τι σχετικό μ΄αφήνουν αδιάφορο.
Ίσως κάποτε στο μέλλον να με απασχολήσουν…
………………………..
Η συζήτηση άναψε στη συνέχεια με την παρέμβαση κι άλλων.
Εμείς τη σταματούμε εδώ.
Σχόλια νομίζω περιττεύουν
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
