Φτάνει να μισήσει ένας άνθρωπος έναν άλλον άνθρωπο, για ν’ απλωθεί, σιγά-σιγά, το μίσος σ’ ολάκερη την ανθρωπότητα.
Ζαν Πωλ Σαρτρ
Η άνοδος του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, η οποία συνοδεύεται από βίαιες επιθέσεις απέναντι σε μειονότητες και μετανάστες συμβαίνει στην Ευρώπη, εδώ και χρόνια. Ιδιαίτερα λυπηρό όμως είναι, το γεγονός ότι αυτό το ρατσιστικό «κύμα» παρασύρει και τους μαθητές μας στα ελληνικά σχολεία, με αποτέλεσμα να προβαίνουν οι τελευταίοι σε ανάρμοστες πράξεις.
Στα περισσότερα ελληνικά σχολεία σήμερα υπάρχουν αρκετά παιδιά, τα οποία είναι από διαφορετικές χώρες και καθώς έρχονται στη δική μας φέρνουν μαζί τους και τα πολιτιστικά τους στοιχεία, τα οποία οι συμμαθητές τους συχνά κατακρίνουν.
Ποιος όμως μπορεί να καθορίσει την ανωτερότητα κάποιας φυλής και την κυριαρχία της επί των άλλων? Σίγουρα τα παιδιά που δέχονται τον ρατσισμό στο σχολείο νιώθουν πολύ άσχημα, ενώ δε φταίνε!
Γιατί ένα παιδί να ευθύνεται που γεννήθηκε με διαφορετικό χρώμα ή σε άλλη χώρα ή με διαφορετική θρησκεία ?
Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτές οι αφορμές που τα παιδιά δείχνουν ρατσισμό προς κάποιον άλλον. Τα κιλά, τα χαρακτηριστικά, όπως τα γυαλιά και τα σιδεράκια, η οικονομική κατάσταση, το επάγγελμα των γονιών, ακόμα και οι μάρκες των ρούχων (!!!) αποτελούν σημαντικό λόγο, ώστε να μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε παιδιά από την ομάδα των πολλών.
Ποιος όμως ορίζει την ομάδα? Αυτός που ίσως αρκετές φορές ζηλεύει? Ή μήπως αυτός που δεν ξέρει ότι είναι λάθος να περιθωριοποιούμε άτομα διαφορετικά από εμάς?
Στα ελληνικά σχολεία τον τελευταίο καιρό παρατηρούνται ανησυχητικά κρούσματα εκδήλωσης ρατσιστικής βίας. Για παράδειγμα, ανήλικοι μαθητές πραγματοποιούν «για τη διασκέδασή τους» λεγόμενους ελέγχους εθνικότητας έξω από σχολεία, με συνέπεια να προκαλούνται εντάσεις και ξυλοδαρμοί. Σύμφωνα δε με εκπαιδευτικούς, μαθητές ηλικίας από 14 έως 17 ξυρίζουν τα κεφάλια τους, συγκροτούν ομάδες με αρχηγούς, τσακώνονται με παιδιά άλλων εθνικοτήτων, κάνουν γκράφιτι με φασιστικό περιεχόμενο και γράφουν ξενοφοβικά συνθήματα στους πίνακες και τους τοίχους.
Τα παραπάνω συνθέτουν μια επικίνδυνη πραγματικότητα που τείνει να παγιωθεί στα ελληνικά σχολεία, την ώρα που πληθαίνουν οι καταγγελίες για την εξάπλωση του ρατσισμού μεταξύ των μαθητών, αλλά και την οργανωμένη κατήχηση – προπαγάνδα σε παιδιά από την ηλικία των έξι ετών.
Για το λόγο αυτό και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού στις 21 Μαρτίου, η ΜΚΟ ΝΕΟΙ οργανώνει εκστρατεία ενημέρωσης κατά του σχολικού ρατσισμού και εκφοβισμού, με σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ», η οποία περιλαμβάνει τη διοργάνωση ημερίδων ανά την Ελλάδα, την ανταλλαγή απόψεων με συλλόγους εκπαιδευτικών και συλλόγους γονέων και κηδεμόνων και τη διενέργεια ακτιβιστικών δράσεων.
Όλοι συμφωνούμε ότι το σχολείο δεν θα πρέπει να περιθάλπει νοσηρές εκτιμήσεις και συμπεριφορές. Όλοι μας είμαστε συνυπεύθυνοι για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα μέσα σ’ αυτό. Καλό θα ήταν, ο καθένας από μας να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του ευθύνες ώστε το σχολείο του μέλλοντος να είναι πιο δημοκρατικό, περισσότερο συνεργατικό, αλλά και να προάγει τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Τα παιδιά μας χρειάζονται ένα σχολείο ενεργητικό, κριτικό και δημιουργικό.
Η Άννα Ευθυμίου, με την ιδιότητά της ως προέδρου της ΜΚΟ ΝΕΟΙ και ως δημοτικής συμβούλου στο Δήμο Θεσσαλονίκης, τονίζει: «Το φαινόμενο του σχολικού ρατσισμού, όπως καταγράφεται στην ελληνική κοινωνία, γίνεται ολοένα και εντονότερο. Μία κοινωνία, όμως, που έχει το βλέμμα της στην πρόοδο οφείλει να εξαλείψει κάθε ίχνος ρατσισμού από τα σχολεία, από τα παιδιά μας που αποτελούν το αύριο και το μέλλον της πατρίδας μας. Για το λόγο αυτό, η κοινωνία μας απαιτεί ένα σχολείο ανοιχτό στη ζωή, για όλη τη ζωή. Με απλά λόγια…ένα σχολείο για όλους…»
