Ενας άνθρωπος, κατά μέσο όρο, χρησιμοποιεί 16.000 λέξεις ημερησίως. Από αυτές, σύμφωνα με μελέτες, το 0.6% είναι βρισιές, βλασφημίες ή προσβολές. Σε απλούς αριθμούς δηλαδή, ο μέσος άνθρωπος λέει 95 «κακές» λέξεις την μέρα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι βρισιές χρησιμοποιούνται, με πλήρη συναίσθηση, ως προσβολή σε ένα άλλο άτομο. Ωστόσο, οι «κακές» λέξεις έχουν και έναν άλλο, πολύ πιο… αθώο ρόλο στην καθημερινότητα μας. Είναι, μάλιστα, ικανές ακόμα και να μας βοηθήσουν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Γιατί όμως μας είναι τόσο… απαραίτητες, αλλά και πώς μπορεί μια βρισιά να βοηθήσει;
Το… υβριστικό λεξιλόγιο: Ο ρόλος «κλειδί» της θρησκείας και της διαφορετικότητας, σε βρισιές και βλασφημίες
Ας εξαιρέσουμε την συνηθέστερη βρισιά που ακούγεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας, καθότι η χρήση της πλέον αποτελεί… συνήθεια, με αποτέλεσμα το νόημα της να έχει πλέον αλλάξει ολοκληρωτικά. Η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων βρισιών, έχουν μια πολύ σημαντική κοινή συνισταμένη.Θίγουν είτε την ίδια την θρησκεία, είτε την θρησκευτική ηθική!
Γενετικά όργανα (ανεξαρτήτως φύλου), σεξ, πορνεία, ομοφυλοφιλία και αρκετά ακόμα παρεμφερή θέματα, αποτελούν πηγή έμπνευσης για την δημιουργία προσβολών. Γιατί όμως το «άντε γ@μ!σου» να μεταφράζεται ως χυδαιότητα στις σύγχρονες κοινωνίες; Αντίστοιχα, γιατί όταν λες κάποιον «πού$τη» ή «@ρχ!δ!» θα πρέπει αυτός να ενοχλείται;
Λέξεις και φράσεις που περιέχουν έντονο σεξουαλικό χαρακτήρα, όπως οι προηγούμενες, αγγίζουν ένα πολύ ευαίσθητο θρησκευτικό ζήτημα. Η σεξουαλικότητα αποτελεί ένα από τα πιο εύθικτα θρησκευτικά «ταμπού». Είτε η χριστιανική είτε η μουσουλμανική ηθική, την κατακρίνουν σε μεγάλο βαθμό. Οι βρισιές λοιπόν, ακουμπούν πάνω σε αυτό το θέμα, ώστε να αποκτήσουν ένα είδος «δύναμης». Αλλιώς τί νόημα θα είχε λόγου χάρη η χρήση των γενετικών οργάνων; Θα ήταν μάλλον πιο «αστείοι», παρά προσβλητικοί, ως χαρακτηρισμοί.
Φυσικά, οι βρισιές δεν έχουν μόνο σεξουαλικό περιεχόμενο. Σε πολλές περιπτώσεις, στηρίζονται πάνω στην έννοια της «διαφορετικότητας». Αρκετές προσβολές, κρύβουν πίσω τους ρατσιστικές αλλά και σεξιστικές αντιλήψεις, έστω και να αυτός που τις χρησιμοποιεί δεν το αντιλαμβάνεται πλήρως. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όμως, που ενισχύει το επιχείρημα περί «θρησκευτικού ταμπού», είναι οι βλασφημίες.
Οταν ένας άνθρωπος δεν θέλει να… περιοριστεί σε μια απλή βρισιά, τότε εμπλέκει τα ίδια τα θεία. Οι πιο ακραίες βρισιές, σύμφωνα με την ίδια την κοινωνία, είναι αυτές που αποτελούν ύβρεις προς τους θεούς. Σε αρκετές χώρες μάλιστα, η βλασφημία αποτελεί αδίκημα για το οποίο προβλέπεται τιμωρία. Αξίζει να σημειωθεί πως ο αγγλικός όρος «profane», που αντιστοιχεί στην «βλασφημία», ουσιαστικά σημαίνει «έξω ή πριν από τον ναό». Από το «pro», που σημαίνει «πριν» και το λατινικό «fanum» που σημαίνει «ναός».
Πώς μια βρισιά μπορεί να «ανακουφίσει» – Μια έρευνα που προκαλεί εντυπώσεις
Βρίζοντας καταφέρνει κανείς να προκαλέσει, να προσβάλει, να εναντιωθεί. Να περάσει ουσιαστικά έξω από τα κοινωνικά «ταμπού», στο βαθμό που ο ίδιος επιθυμεί. Σε αρκετές περιπτώσεις, αυτό αποτελεί μια διέξοδο, που μπορεί να «ανακουφίσει» ή να βοηθήσει τους υβριστές. Μπορεί αυτό να ακούγεται εντελώς θεωρητικό, ωστόσο υπάρχει ένα πολύ ενδεικτικό πείραμα. Μπορούν οι βρισιές να… μειώσουν τον πόνο;
Θέλοντας να εξετάσουν γιατί όταν χτυπάμε συνηθίζουμε να βρίζουμε, μια ομάδα μελετητών έκανε ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα. Βάζοντας παγωμένο νερό σε μια λεκάνη (5 βαθμών κελσίου), κάλεσε όλους τους συμμετέχοντες να βάλουν το χέρι τους μέσα για όσο περισσότερο μπορούν, χωρίς όμως να βρίσουν.
Αφού κατέγραψαν όλα τα δεδομένα από το πρώτο στάδιο του πειράματος (κατά μέσο όρο άντεξαν 2 λεπτά), οι ερευνητές άλλαξαν τα δεδομένα για την νέα τους μέτρηση. Αυτήν την φορά, οι συμμετέχοντες θα μπορούσαν να βρίσουν όσο και ο,τι θέλουν, όσο είχαν το χέρι τους μέσα στο παγωμένο νερό. Ο μέσος όρος αυξήθηκε κατά 40 ολόκληρα δευτερόλεπτα!
Τα δεδομένα της έρευνας κατά κάποιον τρόπο εξηγούν την χρήση των βρισιών. Βρίζοντας, ένας άνθρωπος μπορεί να ανακουφιστεί από τον πόνο, ο οποίος δεν είναι σε κάθε περίπτωση φυσικός. Οι 95 βρισιές που χρησιμοποιούμε μέσα στην μέρα λοιπόν, ίσως και να έχουν αναλγητικό ρόλο στην καθημερινότητα μας. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι η αλόγιστη χρήση τους είναι… δικαιολογημένη.
iefimerida
