Αἶνος καί χάρις, πόνος καί θλίψη γιά τήν καθηγήτριά μας (1948-1952), Κασσιανή Παπαποστόλου, τήν ἀείμνηστη μεγάλη ΔΑΣΚΑΛΑ χιλιάδων μαθητριῶν καί μαθητῶν.
Ὁ Αἰσχύλος λέγει «μνησιπήμων πόνος», ἀλλά γιά μᾶς εἶναι μεγάλος, πού εἴχαμε τήν εὐμενῆ τύχη, τή θεία πρόνοια νά σᾶς ἔχουμε καθηγήτρια στά πέτρινα ἐκεῖνα χρόνια, τόν ἀδελφοκτόνο πόλεμο, τή βιωματική «ἐμφυλιάδα».
Ἡ ἀφειδώλευτη, ἡ ἀδαπάνητη ἀγάπη σας ἦταν πρωτοφανής, πρωτοπορειακή γιά ἐκείνη τήν αὐταρχική παιδεία καί ἐκπαίδευση.
Θυμόμαστε μέ νοσταλγία τή συγκέντρωση πού κάναμε στά Γρεβενά τό 2004 γιά τό μισό αἰώνα ἀπό τήν ἀποφοίτησή μας. Ὁ καθένας θυμόταν ἕνα καλό πού τοῦ ἔκανες. Μέ μετριοφροσύνη ἔλεγες: Δέν ἔκανα τίποτα, ἔτσι ἤθελε, τά ἔφερε ὁ Θεός. Συνέπεσε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀνθρωπιά μᾶς ΔΑΣΚΑΛΑΣ.
Ἐάν ἔχουμε κάποια κατάφαση, ἀποδοχή ἐκπαιδευτική, παιδαγωγική καί γενικότερα κοινωνική, τήν ὀφείλουμε πρωτίστως σέ σένα ἀξέχαστη Κασσιανή, ΔΑΣΚΑΛΑ μας.
Γιά τίς χιλιάδες μαθήτριες καί μαθητές σου ἡ μνήμη καί ἡ χάρις δέ θά γεράσουν, ἀντίθετα σέ ὅσα λέγει ὁ Σταγειρίτης Ἀρισατοτέλης «γηράσκουσι ταχύ».
Ἀκούγαμε τή φωνή σου στό τηλέφωνο καί μέ πνευματική διαύγεια μᾶς ἔδινες δύναμη, χαρά, αἰσιοδοξία.
Ἔκανες μέ τέλειο τρόπο το χρέος, τό καθῆκον, τήν ἐνανθρωπισμένη θεία βούληση.
Αὐτά τά λίγα, τά πολλά.
Καλό ταξίδι, καλή ἐκδημία ΔΑΣΚΑΛΑ μας

Ἀπόστολος Γ. Ἀποστολίδης
Φιλόλογος – νομικός
Ἀθήνα 2/10/2019