“Να ξαναμπώ  και πάλι μπροστά στα γεγονότα για να ανθήσει και πάλι η ελπίδα στον αγαπημένο μας τόπο” …

Αυτές τις μέρες ένιωσα τη χαρά του Αρχιτέκτονα Μηχανικού να βρίσκομαι σε αγροτεμάχια στην περιοχή της Καληράχης και του Μεγάρου για να τα προσδιορίσω γεωγραφικά για το Κτηματολόγιο που βρίσκεται σε εξέλιξη στον Νομό μας.

Μια νοσταλγία κατέλαβε την διάθεσή μου για αυτά που έχασα σαν Αρχιτέκτονας, όταν ασχολήθηκα με την πολιτική από τον πρώτο χρόνο που εγκαταστάθηκα επαγγελματικά στα Γρεβενά. Όμως, τα πάθος μου για την ζωή και για κάθε κοινωνική δράση δεν μου επιτρέπουν να αλλάξω τον δρόμο μου, με αποτέλεσμα και πολιτικά και επαγγελματικά στα Γρεβενά όσο οι δυνάμεις μου το επιτρέπουν, θα δηλώνω διαρκώς ενεργός σε όλα τα πολιτικά και δημόσια γεγονότα.



Μετρώντας κάποια αγροτεμάχια που ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν εγκαταλειφτεί, αγροτεμάχια μικρής επιφάνειας σε δύσβατα σημεία, όπου στα χρόνια που καλλιεργούνταν ήταν προσεγγίσιμα μόνο με τα πόδια ή με τα ζώα. Ένιωσα δέος για τους φίλους και συμμαθητές μου, που με αυτά τα μικροχώραφα με τη χαμηλή παραγωγικότητα, ανατράφηκαν, ανδρώθηκαν και σπούδασαν σε πείσμα των τότε δυσχερών οικονομικών συνθηκών.

Ρώτησα έτσι τον Χρήστο στην Καληράχη, αφού κατευθυνθήκαμε σε ένα δύσβατο λάκκο να δούμε ένα χωραφάκι δέκα σπιθαμών γης. Τι σημαίνει αυτό το χωράφι για τον Χρήστο; Μου απάντησε με ένα ύφος όπου διέκρινα την συγκινησιακή του φόρτιση που προκάλεσε η ερώτησή μου.

«Σημαίνει Κυριάκο, το Τίποτα και τα Πάντα. Το Τίποτα έχει σχέση με την αξία του και τα Πάντα με την ύπαρξή μας, την ζωή μας, την καταγωγή μας , τις εποχές που η πατρίδα μας δοκιμαζόταν και τα χωριά μας άντεξαν στην φτώχεια. Σημαίνει το Τίποτα ως οικονομικό μέγεθος αλλά τα Πάντα για την ψυχή μας στην αυγή και στο ξεκίνημα της ζωής μας. Τα Πάντα στην ιστορία μας, στις ρίζες μας, στον πολιτισμό μας και το Τίποτα ως περιουσιακό στοιχείο. Τα Πάντα στα πρώτα μας όνειρα και βήματα, τα Πάντα για την ύπαρξη και το μέλλον αυτής της χώρας.»

Έφυγα φορτισμένος από την Καληράχη με  ένα μήνυμα έπαρσης ψυχής. Η ταυτότητα μας είναι αυτά τα ψωμοτόπια που μας έφθασαν ως εδώ. Αυτά τα ψωμοτόπια  που κράτησαν ζωντανή την πατρίδα και τον λαό μας, αυτά τα πικροχώραφα που πότιζαν με τον ιδρώτα τους οι γονείς μας και μας έδωσαν τα πρώτα εφόδια της ζωής, αυτά τα μικροχώραφα όπου είναι βαθιά φυτεμένη και διαρκώς ανθεί η ψυχή της πατρίδας μας.

Έφυγα με το πείσμα που με διακρίνει να ξαναμπώ  και πάλι μπροστά στα γεγονότα για να ανθήσει και πάλι η ελπίδα στον αγαπημένο μας τόπο.

 

Μετά τιμής

Κυριάκος Ταταρίδης

Αρχιτέκτων Μηχανικός

Πρώην Βουλευτής Π.Ε. Γρεβενών

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.