Διαβάστε αναλυτικά την ιστορική αναδρομή:

Οκτώβριος 1918

Τον Οκτώβριο του 1918 ( ένα χρόνο μετά τη Ρωσική επανάσταση) και με συμμετοχή Ελλήνων κομουνιστών, ιδρύθηκε στην Μόσχα η Ομοσπονδία Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής με ιδρυτικά μέλη και έλληνες κομμουνιστές. Ο σκοπός της ήταν προφανής: η επέκταση της κομμουνιστικής επανάστασης στα Βαλκάνια και η προσάρτησή τους στην υπό διαμόρφωση, τότε, ΕΣΣΔ.

Ιανουάριος 1920
Τον Ιανουάριο του 1920 μετονόμασαν αυτό το φανταστικό κράτος σε ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (ΒΚΟ). Στις πρώτες ενέργειές της, η ΒΚΟ έθεσε θέμα αυτονομίας της Μακεδονίας αναφερόμενη στις τρεις “Μακεδονίες”: του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου. Ο Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. Κώστας Γεωργιάδης διαφωνεί. Το ΚΚΕ τον καθαιρεί και τον διαγράφει!

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή
Λίγο μετά την μικρασιατική καταστροφή, η κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου προσπαθεί να εγκαταστήσει στη Μακεδονία χιλιάδες ξεριζωμένους Έλληνες.  Το ΚΚΕ; Καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι «με τον βίαιο εποικισμό της Μακεδονίας εξοντώνουν τον μακεδονικό λαό»!

Σεπτέμβριος 1924
Στο 7ο   συνέδριο  της ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ. (ΒΚΟ) Λαμβάνεται απόφαση  για “Ανεξάρτητο κράτος της Μακεδονίας” και για «το δικαίωμα των προλετάριων της Μακεδονίας – Θράκης να αποκτήσουν πλήρη κοινωνική και εθνική ανεξαρτησία

Οκτώβριος 1924
Το επίσημο έντυπο του ΚΚΕ, η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», γράφει  “Το μοίρασμα της Μακεδονίας μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τον πόθο των Μακεδόνων στα διάφορα κομμάτια της διαμελισμένης των πατρίδος προς την συνένωση και την αποκατάσταση μιας Μακεδονίας ενιαίας και ανεξάρτητης. Ο ίδιος πόθος για μια ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη συνενώνει τον θρακικό λαό, που έχει κατατεμαχισθή σε τρία μέρη, από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.”!


Δεκέμβριος 1924
Στην Ελλάδα το ΚΚΕ στο Γ’ Συνέδριό του, τον Δεκέμβριο του 1924, επικυρώνει την απόφαση του 7ου συνεδρίου της ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ. (Σεπτέμβιος 1924) για “Ανεξάρτητο κράτος της Μακεδονίας” και για «το δικαίωμα των προλετάριων της Μακεδονίας – Θράκης να αποκτήσουν πλήρη κοινωνική και εθνική ανεξαρτησία. Το συνέδριο αυτό διαπιστώνει ότι «Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού», προτείνει να «συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη» και καταλήγει επαναστατικά: Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η εργατοαγροτική κυβέρνηση! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη! («Ριζοσπάστης», 14 Δεκεμβρίου 1924). Κορδάτος και Αποστολίδης διαφωνούν και  καθαιρούνται.

23 Μαρτίου 1931
Κύριο άρθρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ  «ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»

Νοέμβριος 1931
Τον Νοέμβριο του 1931, η Σοβιετία καθαιρεί την εκλεγμένη ηγεσία του ΚΚΕ, και διορίζει αρχηγό του τον Νίκο Ζαχαριάδη. Του δίνει και σχέδιο πλεύσης: «Το Κόμμα οφείλει χωρίς αναβολή να διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των Μακεδόνων και Τούρκων»

Έτος 1932
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου του 1932 το κεντρικό άρθρο του Ριζοσπάστη είχε τίτλο: ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

Δεκέμβριος 1935
Μέχρι το 1935 οι Έλληνες κομμουνιστές επεδίωκαν με κάθε τρόπο την ανεξαρτησία της Μακεδονίας και της Θράκης από την Ελλάδα! Το Δεκέμβριο του 1935 έγινε το 6ο συνέδριο του ΚΚΕ και  η ανεξαρτησία έγινε “παραχώρηση ίσων δικαιωμάτων στις μειονότητες”. Όμως δεν παρέλειψαν να θυμίσουν ότι: “Η αλλαγή του συνθήματος κάθε άλλο παρά αδυνάτισμα της δουλειάς μας στη Μακεδονία και ανάμεσα στις εθνικές μειονότητες σημαίνει. Αντίθετα, επιβάλλεται να δυναμώσουν οι προσπάθειες μας για την εξασφάλιση στις μειονότητες πλέριων δικαιωμάτων. Το Κόμμα δεν παύει να διακηρύττει πως τελικά και οριστικά το μακεδονικό ζήτημα θα λυθεί αδελφικά μετά τη νίκη της Σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια που θα σκίσει τις άτιμες συνθήκες των ανταλλαγών των πληθυσμών και θα πάρει όλα τα πρακτικά μέτρα, ώστε να εξαλειφθούν οι ιμπεριαλιστικές τους αδικίες. Μόνον τότε ο Μακεδονικός Λαός θα βρει την πλέρια εθνική του αποκατάσταση.”

Έτος 1940
Ακόμα και το 1940 λίγο πριν η Ελλάδα μπει στον πόλεμο, ο φυλακισμένος στην Ακροναυπλία Παντελής Πουλιόπουλος, πρώτος Γ.Γ. του ΚΚΕ γράφει:

“Οι κομμουνιστές (…) δεν θ’ αρνηθούνε την πραγματικότητα της εθνικής καταπίεσης μιας εθνότητας και τον πόθο της που υπάρχει στην καρδιά και στο μυαλό κάθε Μακεδόνα εργαζομένου ν’ αποτινάξει μια μέρα τον εθνικό ζυγό. (…) Διακηρύττουν δυνατά από τώρα το δικαίωμά του να αυτοδιατεθεί μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού του, αν τέτοια είναι η θέλησή του (…) και έτσι ετοιμάζουν από τώρα την αυριανή επαναστατική συμμαχία του κοινωνικού επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου με το εθνικό επαναστατικό κίνημα των Μακεδόνων κατά του κοινού εχθρού της βαλκανικής μπουρζουαζίας.”

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Π Π
Ενώ μαίνεται ο Β’ Π Π το ΚΚΕ σε συνεργασία με τον ΕΛΑΣ και τον… Τίτο ιδρύουν στην Καστοριά και τη Φλώρινα το Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front) ή ΣΝΟΦ. Σκοπός του το “χτίσιμο” εθνικής σλαβομακεδονικής συνείδησης στους πληθυσμούς της ελληνικής Μακεδονίας, και η στρατολόγησή τους για τη δημιουργία μιας ενιαίας ανεξάρτητης Μακεδονίας την οποία ο Τίτο εποφθαλμιούσε θέλοντας να την ενσωματώσει στην μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία. Ίδιες βλέψεις είχαν και οι Βούλγαροι. Υπόσχονταν  στο ΚΚΕ  την ανεξάρτητη Μακεδονία, δήθεν στο πλαίσιο μιας βαλκανικής κομμουνιστικής ομοσπονδίας, για να το έχουν σύμμαχο και οι Βούλγαροι και οι Γιουγκοσλάβοι για τα δικά τους σχέδια.

Κατά… σύμπτωση η ίδρυση του ΣΝΟΦ συνέπεσε με τη δεύτερη σύνοδο του Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (A.V.N.O.J.) που αποφάσισε την ομοσπονδοποίηση της Γιουγκοσλαβίας και την ένταξη της Μακεδονίας σ’ αυτή.

12 Ιουλίου 1943
Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Ιωαννίδης, στις 12 Ιουλίου 1943, υπογράφει στο Πετρίτσι της Βουλγαρίας, με τον αντιπρόσωπο του ΚΚΒ Δασκάλωφ, συμφωνία για κοινή προσπάθεια των δύο πλευρών για να αποσπασθεί η Μακεδονία από την Ελλάδα και να ενταχθεί στη ΒΚΟ! Από την άλλη η κομμουνιστική “Μακεδονική ταξιαρχία” που συγκροτείται στο τέλος του 1943, με συμμετοχή 850 Ελλήνων θέλει να προσαρτήσει την Ελληνική Μακεδονία στη Γιουγκοσλαβία!

Την ίδια εποχή διεισδύει στη Μακεδονία η ΟΧΡΑΝΑ, μια βουλγαρική αυτονομιστική οργάνωση με αρχηγό τον κομιτατζή Άντον Κάλτσεφ, που προσπαθεί να προσαρτήσει τη Μακεδονία στη Βουλγαρία. Ένα τμήμα του ΣΝΟΦ συνεργάζεται μαζί της. Φυσικά, εχθρός των ενωμένων Σνοφικών και των βούλγαρων κομιταζήδων είναι… ο ελληνικός πληθυσμός της Μακεδονίας. Τον οποίον κατασφάζουν. Περισσότεροι από 3000 Μακεδόνες πλήρωσαν με τη ζωή τους το όραμα του ΚΚΕ για ενιαία κομμουνιστική Μακεδονία.

Έτος 1944
Καθώς το 1944 ήταν εμφανές ότι η Γερμανία έχανε τον πόλεμο, στην ελληνική Μακεδονία ξεφυτρώνουν κάθε λογής “τάγματα” παραλλαγών του κομμουνισμού, που προσπαθούν να αποκτήσουν τα καθένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη για να το μεταπολεμικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.

Έτσι, στις 16 Ιουνίου 1944 ιδρύεται, με πρωτοβουλία του Μάρκου Βαφειάδη, σλαβομακεδονικό τάγμα στην Έδεσσα που υπάγεται στο 30ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ!

Στις 2 Αυγούστου 1944, στο χωριό Χαλάρα (Pozdivista) της Καστοριάς, ιδρύεται το σλαβομακεδονικό τάγμα Φλώρινας-Καστοριάς, γνωστό ως Τάγμα Goce.

Τελειώνει ο Β’ ΠΠ, φεύγουν οι Γερμανοί, ξεσπάει ο εμφύλιος, αλλά το ΚΚΕ απτόητο, συνεχίζει το ίδιο τροπάριο για ανεξάρτητη Μακεδονία. Και βέβαια, κατά την προσφιλή του τακτική, ξαναγράφει την ιστορία. Έτσι, κατά το ΚΚΕ ο Παύλος Μελάς ήταν Έλληνας… κομιτατζής που «έσφιγγε τη θηλιά στον λαιμό του μακεδονικού λαού», ο οποίος «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση», 1 Μαρτίου 1947).

Οκτώβριος 1948
Τον Οκτώβριο του 1948 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Δημοκρατικός Στρατός” ένα άρθρο του αντισυνταγματάρχη του ΔΣΕ  Παντελή Βαϊνά με τίτλο “Ο Δημοκρατικός Στρατός και οι Σλαβομακεδόνες”στο οποίο τονιζόταν το εξής: “Μέσα στην καινούρια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα που ανοικοδομείται πάνω στα ερείπια, που άλλοι συσσώρευσαν, ο σλαβομακεδονικός λαός θα βρει την ισοτιμία, ισονομία, ισοπολιτεία και θα βρει τον καιρό ν’ αναπτύξει τον καινούριο εθνικό του πολιτισμό”. (Περιοδικό “Δημοκρατικός Στρατός”, έκδοση Ριζοσπάστη 1996, τόμος Α, σελ. 408-412).


Ο Ζαχαριάδης έσπευσε να υπερθεματίσει το δημοσίευμα με σημείωμα που δημοσιεύτηκε στο ίδιο περιοδικό – τεύχος 12, Δεκέμβριος 1948 – και έλεγε: “Ο μακεδονικός λαός θα αποκτήσει μια ανεξάρτητη, κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση στην οικογένεια των λεύτερων λαϊκοδημοκρατικών λαών στα Βαλκάνια, στην οικογένεια αυτή, όπου αύριο θα ανήκει και ο ελληνικός λαός με τη Λαϊκή Δημοκρατία. Γι’ αυτή την ανεξάρτητη κρατικά ενιαία και ισότιμη θέση παλεύει σήμερα και ο μακεδονικός λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου και βοηθά με όλη του την ψυχή, με όλα του τα μέσα, τον ΔΣΕ, τόσο που ξεσηκώνει το θαυμασμό για το μεγαλείο και το ολοκαύτωμα της προσπάθειάς του” (σελ. 528).

Ιανουάριος 1949
Λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που συνήλθε τον Ιανουάριο του 1949, στον Γράμμο, προπαγάνδιζε την απόσχιση της Μακεδονίας.  ακριβές κείμενο της απόφασης:

«Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ  και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. (…) Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις (η προσπάθεια της Ελλάδας να μην ακρωτηριασθεί !) και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης.» (“Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 6ος, σελ. 337-338).

Τον αντίκτυπο αυτής της απόφασης μεταφέρει η Έλλη Παππά, στέλεχος του ΚΚΕ, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, και δημοσιογράφος του παράνομου Ριζοσπάστη:

«Βράδυ, με καλά κλεισμένα τα πορτοπαράθυρα, ακούγαμε τον σταθμό. Μετέδιδε τις αποφάσεις της Ολομέλειας. Ήμασταν προσηλωμένοι στο άκουσμά τους και ξαφνικά ήρθαν και η απόφαση για το μακεδονικό και η θέση για τη σλαβομακεδονική μειονότητα και η υπόσχεση για την παροχή αυτονομίας. Κι εγώ δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την αντίδρασή μου. «Αυτή η απόφαση είναι καρμανιόλα για τον αγώνα και για τους αγωνιστές», είπα… Ποιες ανάγκες επέβαλαν μιαν απόφαση τόσο επικίνδυνη, και μάλιστα στις πιο κρίσιμες στιγμές του εμφυλίου πολέμου, δεν εξηγήθηκε ποτέ ικανοποιητικά… Πώς και γιατί το Κόμμα υιοθέτησε αυτή την άποψη στη διάρκεια του εμφύλιου σηκώνει κάποιες εξηγήσεις, έστω και απαράδεκτες. Το πώς τη διατηρούσε, και μάλιστα φανατικά, έως τη δεκαετία του ’60 είναι, για μένα τουλάχιστον, αίνιγμα που δεν μπόρεσα να λύσω.» (Έλλη Παππά: «Μαρτυρίες μιας διαδρομής»)

27 Μαρτίου του 1949
Το ΚΚΕ ιδρύει την Κομμουνιστική Οργάνωση της Μακεδονίας του Αιγαίου (ΚΟΕΜ).  Πάντα  προσηλωμένοι στον στόχο τους για αφελληνισμό της Μακεδονίας!

30 Ιουλίου 1963
Στη Μόσχα. Απονέμεται στον τότε βουλευτή της ΕΔΑ, Μανώλη Γλέζο το «Βραβείο Ειρήνης Λένιν». Ένας Καναδός δημοσιογράφος, (χώρα στην οποία οι Μακεδονικές οργανώσεις είχαν ισχυρό λόμπυ) ρωτάει τον Γλέζο την άποψή του για το Μακεδονικό. Και ο συνεπής κομμουνιστής διατυπώνει την ελπίδα πως «τριμερείς βαλκανικές διαπραγματεύσεις θα επέτρεπαν εις δεδομένη στιγμήν την ίδρυση μιας αυτονόμου Μακεδονίας». Την είδηση μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και φυσικά γίνεται μείζον θέμα. Ο Γλέζος στην αρχή προσπαθεί να το μαζέψει, μετά το διαψεύδει, όμως το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων επιμένει επιβεβαιώνοντας την είδηση με επίσημη απάντηση που έστειλε στο πρωθυπουργικό γραφείο. Ο Γλέζος και η ΕΔΑ απειλούν με μηνύσεις τις οποίες ουδέποτε κάνουν.

Εφημερίδα «Ελευθερία» (3-8-1963) – Δηλώσεις Μανώλη Γλέζου για Μακεδονία.

*Dr ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΛΙΟΛΙΟΣ

ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ   ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.