Δεν κρύβεται καμία υπερβολή στον τίτλο, δεν είναι δραματοποίηση της κατάστασης αλλά η περιγραφή της πραγματικότητας στην Ελλάδα!

Μόνο το 2016 είχαμε 812 νεκρούς και 864 βαριά τραυματίες, χωρίς να συμπεριλάβουμε ακόμα και τους 12.906 ελαφρά τραυματίες. Ένα μικρό ελληνικό χωριό χάνεται αδίκως μέσα από τροχαία δυστυχήματα!

Ας δούμε τι συμβαίνει αναλυτικά και πως η Ελλάδα κρατά υψηλή θέση στα άτομα με επίκτητη αναπηρία μετά από ένα ατύχημα.

Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοίνωσε τα στοιχεία για τα «Οδικά Τροχαία Ατυχήματα» για τον Απρίλιο 2017 πριν λίγες μέρες. Ειδικότερα, τα Οδικά Τροχαία Ατυχήματα, που συνέβησαν σε ολόκληρη τη χώρα και προκάλεσαν το θάνατο ή τον τραυματισμό ατόμων, μειώθηκαν κατά 14,7% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2016 (890 τον Απρίλιο του 2017, έναντι 1.043 τον Απρίλιο του 2016).

Από τα παθόντα πρόσωπα των οδικών τροχαίων ατυχημάτων, κατεγράφησαν 55 νεκροί, 44 βαριά τραυματίες και 1.049 ελαφρά τραυματίες, έναντι 68 νεκρών, 77 βαριά τραυματιών και 1.151 ελαφρά τραυματιών τον Απρίλιο του 2016, παρουσιάζοντας μείωση κατά 19,1% σε νεκρούς, κατά 42,9% σε βαριά τραυματίες και κατά 8,9% σε ελαφρά τραυματίες.


Διαβάζοντας για μείωση νεκρών θα έπρεπε θεωρητικά να χαρούμε, οφείλουμε όμως να σκεφτούμε ποιοι παράγοντες συντέλεσαν σε αυτήν. Χιλιάδες αυτοκίνητα έχουν πωληθεί, άλλα τόσα βρίσκονται σε ακινησία ή έχουν παραδώσει και τις πινακίδες. Το μεγάλο κόστος ενός ταξιδιού με αυτοκίνητο σε συνδυασμό με την αύξηση των διοδίων και την οικονομική κρίση, έχει ως αποτέλεσμα η κίνηση στους δρόμους να είναι μειωμένη, συγκριτικά με την προηγουμένη δεκαετία.

Δεν είναι όμως ότι αρκετοί χρησιμοποιούν άλλα μέσα για να ταξιδέψουν όπως λεωφορείο, τρένο και αεροπλάνο. Είναι πως από όσα αυτοκίνητα έχουν μείνει, μεγάλος αριθμός αυτών δεν έχουν περάσει από σέρβις, συντήρηση, δεν έχουν αλλάξει ελαστικά, δεν έχουν διορθώσει μικροζημιές. Είναι παλιά και κακοσυντηρημένα, είναι αυτοκίνητα που πιθανόν να μην έπρεπε να κυκλοφορούν καν. Η κρίση οδήγησε τον Έλληνα ιδιοκτήτη να προσέχει μόνο τα βασικά στο αυτοκίνητο του και μερικές φορές ούτε αυτά.

Λιγότερα αυτοκίνητα στους δρόμους είναι λογικό να αποφέρουν και λιγότερα τροχαία. Παρόλα αυτά η συμπρωτεύουσα μετράει τα 8 από τα 10 τροχαία να συμβαίνουν μέσα στην πόλη. Τα αίτια είναι τα ίδια που ήταν και τις προηγούμενες δεκαετίες: παραβίαση του στοπ, παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, διάσπαση προσοχής( τα τελευταία χρόνια κύριος παράγοντας είναι η χρήση του κινητού τηλέφωνου), υπέρβαση ορίου ταχύτητας και μέθη. Τα 2/3 των τροχαίων οφείλονται στον οδηγό ή στον πεζό που διέσχισε αμέριμνος το δρόμο και όχι σε κακοτεχνίες του δρόμου. Αυτές με τη σειρά τους παραμένουν στο άλλο 1/3 που απομένει. Λακκούβες και παγίδες στην άσφαλτο, έλλειψη πινακίδων ή φωτεινού σηματοδότη, ζημίες μετά από φυσικά φαινόμενα(πλημμύρες).

Όσο και αν θέλουμε να κατηγορήσουμε μόνο το κράτος, 600 άτομα από τους νεκρούς δε θα είχαν χάσει τη ζωή τους εάν οδηγούσαν όλοι σωστά μέσα στο 2016. Μπορώ να κατηγορήσω τους σχετικούς φορείς για τα λαδώματα στα διπλώματα και στις εξετάσεις με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν οδηγοί που όχι απλά δεν είναι έτοιμοι αλλά δεν γνωρίζουν ούτε τα στοιχειώδη από οδήγηση.

Σαφώς και ξέρουμε όλοι πως δεν έχουμε τους καλύτερους δρόμους και αντί να ξεκινήσουμε μια πιο συνετή οδήγηση, τι κάνουμε; Κατηγορούμε τους δρόμους, τους φορείς, το κράτος και πατάμε γκάζι για να φτάσουμε πιο γρήγορα μέχρι το επόμενο φανάρι! Που αν είναι βράδυ και δεν κυκλοφορούν αρκετοί πεζοί, μπορεί να το περάσουμε και στα ¨κρυφά¨.

Η μέγιστη δολοφονική απόπειρα που πραγματοποιείται κάθε φορά που κάποιος περνά με κόκκινο.Γιατί μόνο ως δολοφονική απόπειρα μπορώ να χαρακτηρίσω την κίνηση ενός οδηγού που ενώ βρίσκομαι σε διάβαση και με πράσινο για τους πεζούς έρχεται κατά πάνω μου.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ βαριά τραυματίας θεωρείται το παθόν πρόσωπο, που υπέστη σοβαρή βλάβη, όπως κρανιοεγκεφαλική κάκωση, ακρωτηριασμό, πολλαπλό τραυματισμό με αποτέλεσμα το άτομο είτε να χάσει τη διανοητική του επαφή με το περιβάλλον είτε να κινδυνεύει σοβαρά η ζωή του.

Με σοβαρό τραυματισμό και κάποιου είδους αναπηρία τα νούμερα είναι τα εξής: 999 για το 2015, 864 για το 2016 και για το διάστημα Ιανουάριος – Απρίλιος 2017 είμαστε ήδη στους 173! Οι νεκροί 793 το 2015, 812 το 2016 και για το διάστημα Ιανουάριος – Απρίλιος 2017 ο αριθμός είναι 205 νεκροί.

Λίγους μήνες μετά το δυστύχημα στη Θήβα που τάραξε το πανελλήνιο (πόσο ψεύτες είμαστε τελικά μιας και ξεχνάμε τόσο γρήγορα το πόσο συγκλονιστήκαμε), αρκετοί οδηγούν σαν να μην υπάρχει αύριο! Έχουν ξεχάσει τι συνέβη και το πώς η τρέλα ενός οδηγού στοίχισε τις ζωές μιας οικογένειας αφήνοντας πίσω τον πατέρα που σώθηκε από τύχη. Συνάδελφοι δημοσιογράφοι μιλούσαν και έγραφαν διάφορα και με ¨ανάγκασαν¨ να μην αναφερθώ καθόλου σε αυτό. Έβλεπα την ασχετοσύνη των περισσοτέρων, που ούτε έρευνα είχαν κάνει, να πουλάνε ένα ρεπορτάζ δυστυχίας, χωρίς κανένα μήνυμα μέσα σε αυτό.

Το 2000 είχα εγώ τη δική μου τύχη όταν παρακολούθησα τα σεμινάρια ασφαλής οδήγησης του γνωστού οδηγού αγώνων Αναστάσιου Μαρκουίζου, γνωστός και ως Ιαβέρης. Σχετικά νέος οδηγός τότε, μέσα σε λίγα λεπτά κατάφερε να μου δείξει πως ακόμα και μέσα στην πόλη με 40χλμ(το επιτρεπτό όριο) μπορούσα να είχα πατήσει ένα σκύλο, ένα παιδί που πέταξε τη μπάλα στο δρόμο ή να είχα χάσει τον έλεγχο του αυτοκίνητου μου.

Μερικά απλά σεμινάρια ήταν αρκετά να μου μάθουν όσα δεν μπορέσαν να μου διδάξουν στη σχολή οδηγών. Όχι γιατί έφταιγε ο δάσκαλος μου, αλλά γιατί αυτό είναι το σύστημα μας. Μερικοί θεωρούν γραφικό τον Ιαβέρη, όμως γνωρίζει τον δρόμο και την ασφάλεια όσο λίγοι στην Ελλάδα. Παραθέτω μερικά λόγια του από συνέντευξη που είχε δώσει τον περασμένο Φεβρουάριο.

“Τα πιο πολλά τροχαία ατυχήματα σ’ ένα ποσοστό κοντά στο 87% συμβαίνουν σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κοντά στα 50 χλμ/ώρα. Και μάλιστα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πρωταγωνιστών των τροχαίων είναι κοντά στη ηλικία των 30 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία στοιχεία, το 60 με 70% των θυμάτων από τροχαία ατυχήματα, είναι ηλικίας 15- 29 ετών”. «τα τροχαία ατυχήματα κοστίζουν 12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Και μετά λέμε πώς να εξοικονομήσουμε λεφτά και βάζουμε ισοδύναμα. Το 40% του κόστους στην υγεία είναι από τροχαία. Ποσό πολύ μεγάλο, που κανείς δεν κάνει κάτι για να αλλάξει την κατάσταση. Ειδικά τώρα την περίοδο της κρίσης. Μιλάμε για μια γενοκτονία. Και κανείς δεν κάνει κάτι”.


“Είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει παιδεία. Δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι όπως ξεκινάμε από το σπίτι μας το πρωί, έτσι πρέπει να γυρνάμε. Υπάρχουν οικογένειες από πίσω που μας περιμένουν. Θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό και τους άλλους. Τα παιδιά στο παιδικό κάθισμα, όλοι οι επιβάτες να φορούν ζώνη, όχι υψηλές ταχύτητες. Φθάσαμε να οδηγούμε αυτοκίνητο και λες και κυκλοφορούμε με Καλάσνικοφ” ανέφερε στο ραδιόφωνο του ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Ιαβέρης.

Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες με όσα έχει πει αλλά ποιος τον ακούει; Και φέτος το καλοκαίρι θα βγουν οι οδηγοί του Σαββατοκύριακου(όπως τους αποκαλώ) και θα ξεχυθούν στο δρόμο για την παραλία ή διακοπές και στο διάβα τους θα προκαλέσουν τον τρόμο. Αρκετοί ως απάντηση έχουν να σου πουν: μα δεν έχω τρακάρει ποτέ! Σωστά, γιατί ποτέ δεν κοίταξαν από τον καθρέφτη να δουν όμως τι προκάλεσαν πίσω τους, πόσο κόσμο τρόμαξαν, πόσα παιδιά παραλίγο να χάσουν τους γονείς τους. Γιατί εσύ οδηγείς αμέριμνος, αντί να ευγνωμονείς ότι δεν έχεις ακόμα εμπλακεί άσχημα σε τροχαίο, λες και αυτό σε κάνει υπερήρωα!

Ας έχουμε ένα καλοκαίρι με ασφαλή και συνετή οδήγηση για τις διακοπές μας, το ίδιο και για τις πόλεις που θα είναι σχετικά άδειες. Καλή επιστροφή χωρίς εξυπνάδες και η ίδια λογική να επικρατήσει για όλο το χρόνο. Μακάρι σύντομα να μιλάμε για μεγαλύτερες μειώσεις θυμάτων και καλύτερης οδηγικής συμπεριφοράς!

Βογιατζής Ηλίας

newsitamea

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.