Επιτρέψτε μου την εξομολόγηση…

Είμαι συναισθηματικά φορτισμένος. Πως θα μπορούσε όμως να είναι κι αλλιώς;  Από τη μια, δικαιώνομαι μετά από εφτά βασανιστικά χρόνια για το μεγάλο σκάνδαλο της ΔΕΥΑΓ με το ομόφωνο Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Κοζάνης κι από την άλλη,

ελάχιστες μέρες μετά, τιμωρούμαι για μια στημένη και έωλη κατηγορία, με 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή,  μένοντας – σύμφωνα πάντα με την κρίση των δικαστών – έξω από το πάρτι των εκατομμυρίων της ΔΕΥΑΓ, ρισκάροντας όμως, αβασάνιστα, ζωή κι αξιοπρέπεια για μόλις 17.000 ψωροχιλιάρικα !!!

Επιτρέψτε μου την εξομολόγηση. Όλα αυτά τα χρόνια, ήταν μια πολύ δύσκολη και τραγική περίοδος της ζωής μου, που δεν άφησε αλώβητο κανένα απολύτως κομμάτι της. Σκεφτείτε μόνο, να έχετε εκπληρώσει με τρόπο καθαρό, αξιοπρεπή και ιδιαίτερα δυναμικό,  έναν πόθο ζωής – κι αναφέρομαι στην παθιασμένη ενασχόληση μου με τα κοινά και την εκλογή μου με συντριπτικό ποσοστό στη θέση του Δημάρχου Γρεβενών – και να έρχεται στιγμή, που όλα αυτά καταρρέουν με πάταγο, επειδή κάποιος ή κάποιοι, επέλεξαν να εγκληματήσουν, υπηρετώντας τις δικές τους προσωπικές και ανίερες επιδιώξεις.

Δεν είναι μόνο, ότι πρόσκαιρα ίσως, έχασα τότε, τον πολιτικό μου βηματισμό κι ίσως πολύτιμο χρόνο από τις πολιτικές μου στοχεύσεις. Συνέβησαν πολύ χειρότερα πράγματα. Λοιδορήθηκα, λασπώθηκα, απαξιώθηκα ηθικά, πετροβολήθηκα, στιγματίστηκα στη μικρή κοινωνία των Γρεβενών, πλήρωσε ανάλογο τίμημα η οικογένεια μου, για πολλούς φίλους και γνωστούς έπαψα να είμαι η έντιμη και δυναμική παρουσία που είχαν μέχρι τότε φιλοτεχνήσει στο μυαλό τους, ενώ και στους πιστότερους ακόμα, έστω και υποσυνείδητα, πιθανώς να φώλιασε η αμφιβολία..!

Συνέβαλα βέβαια κι εγώ με την τότε στάση μου να συμβούν αρκετά από τα παραπάνω, καθώς λειτουργώντας κάτω από την αφόρητη πίεση των γεγονότων, ναι μεν έδρασα ακαριαία, για το ξεκαθάρισμα της υπόθεσης, από την άλλη όμως, αποδείχτηκα, ηθικά και πολιτικά,  υπερβολικά ευαίσθητος και υπεύθυνος, επιλέγοντας να αναλάβω την πολιτική ευθύνη που μου αναλογούσε και να μη διεκδικήσω για μία ακόμα φορά το Δήμο Γρεβενών.

Εκ των υστέρων, αναγνωρίζω πως ήταν ένα τραγικό λάθος στρατηγικής, που το πλήρωσα στη συνέχεια, καθώς στήριξα επιλογές σε πρόσωπα, που και αγνώμονα στάθηκαν απέναντί μου, αλλά το πιο σημαντικό, προσπάθησαν με κάθε τρόπο, με ψεύδη και στοχευμένες διαρροές, να αλώσουν αξιοπρέπεια, ηθική και ψυχισμό.

Τελικά, ότι δεν κατάφεραν στα πολλά, το κατάφεραν στα λίγα. Κι ενώ απέδειξα, πως πίσω από την συνετή και μετριοπαθή παρουσία μου, κρύβονταν ένας χαλκέντερος άνθρωπος, που ένιωθε να τον πνίγει το δίκαιο και που δεν επρόκειτο να παραδώσει τα όπλα, πριν τελικά δικαιωθεί, όπως κι έγινε, δεν κατάφερα τελικά, να ξεπεράσω μέχρι τέλους, σκοπέλους, στημένα σκηνικά και μεθοδεύσεις, που είχαν σαν αποτέλεσμα την τιμωρία μου στο βαθμό που πιο πάνω ανέφερα.

Είναι αλήθεια, πως όλη αυτή η ιστορία, με έκανε απείρως σοφότερο. Διδάχτηκα πολλά. Αναγνώρισα τα λάθη μου. Κάκισα την ευπιστία μου. Τιμωρήθηκα για την εκ προοιμίου καλή μου προαίρεση. Μέτρησα τους φίλους μου.

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν στη μοίρα, όπως κι αν την ορίσει κανείς. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως πάντα στο τέλος η αλήθεια λάμπει, ενώ το ψέμα, η αδικία, η πονηριά και η κακία τιμωρούνται. Πόσο μάλλον, που κάποιες φορές, τα φέρνει έτσι η πλανεύτρα η ζωή, ώστε μέσα σε μία μόνο νύχτα, οι κατήγοροι ως δια μαγείας, να παίρνουν τη θέση εκείνων που πριν λίγο μόνο καιρό, μέμφονταν, λάσπωναν και κατηγορούσαν. Αυτό θα γίνει και τώρα !

Σήμερα, παρά τα ανάμικτα συναισθήματα, νιώθω δυνατός. Σαν να ξαναγεννιέμαι. Κι ο λόγος δεν είναι απλά και μόνο η απαλλαγή μου από κάθε κατηγορία ή υποψία ενοχής στο μεγάλο ζήτημα της ΔΕΥΑΓ, αλλά, το ότι με τον τρόπο αυτό, δικαίωσα κι εγώ με τη σειρά μου, όλες και όλους εκείνους, που πίστεψαν σε μένα, στον έντιμο χαρακτήρα μου, στον πρωτόγονο καθωσπρεπισμό μου και στην καλή μου προαίρεση.

Το γεγονός πως η δικαιοσύνη πλανήθηκε στην άλλη «υπόθεση-ουρά», για την οποία μου επέβαλε  ποινή 18 μηνών φυλάκισης με αναστολή, καθόλου δεν αλλάζει τα παραπάνω. Εξάλλου, με την άσκηση αίτησης Αναίρεσης κατά της  απόφασης αυτής και την εκδίκαση της, θα αποδειχτεί η πλάνη και οι κατήγοροι θα υποστούν με τη σειρά τους την χλεύη των κατηγορουμένων !

Θέλω στο σημείο αυτό,  να ευχαριστήσω από καρδιάς όσους πίστεψαν και εξακολουθούν να πιστεύουν σε μένα. Για την πίστη και τη γενναιότητα που επέδειξαν και επιδεικνύουν να μη παρασυρθούν. Και μάλιστα σ ένα περιβάλλον σαθρό και αρρωστημένο, όπου  το «τεκμήριο της αθωότητας», δυστυχώς, έχει από πολλού χρόνου, πάψει να υφίσταται !

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω κι όλους εκείνους, που λογικά παρασύρθηκαν από τη  περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ένιωσαν «προδομένοι» από μένα και λειτούργησαν ισοπεδωτικά… αναγνωρίζοντας τους, όχι κακή πρόθεση και προσωπική εμπάθεια προς το πρόσωπό μου, αλλά πιθανότατα ελλιπή γνώση των γεγονότων και βιαστική, για αυτό και λαθεμένη, εκτίμησή τους !

Η ζωή έτσι κι αλλιώς, συνεχίζει απαρέγκλιτα να τραβά το δρόμο της. Κι εμείς μαζί της. Αφήνουμε πίσω όμως , ότι μας πλήγωσε ή μας φρέναρε και θέτουμε καινούργιους στόχους. Δεν ξέρω, πόσο αλώβητος θα βγω τελικά από όλη αυτή την υπόθεση, όμως, το βασικό, δεν είναι απλά και μόνο, να επικαλείται κανείς το λευκό ποινικό του μητρώο, αλλά πρωτίστως να έχει καθαρή τη συνείδησή του, καθώς είναι εμφανές πια, πως το λέκιασμα του μητρώου, μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί – όπως και μου συνέβη – μέσα από μια διαδικασία την οποία την ώρα αυτή δεν θα ήθελα για ευνόητους λόγους να κρίνω. Ένα μόνο θα πω. Όταν βιάζεται η λογική και η δικανική κρίση κάθε άλλο παρά δικαιολογεί αυτό που οι ίδιες οι λέξεις εκφράζουν, τότε είναι σαφές πως υπάρχει πρόβλημα. Αποτέλεσμα; Να επιβραβεύονται οι «αντιφάσεις» και το χρήμα να παίρνει το σχήμα του «μετέωρου βήματος του πελαργού», προς τέρψιν όσων στήνουν σενάρια, παραχαράσσουν την αλήθεια και έντεχνα εξαπατούν, για ίδιον και μόνον προσωπικό όφελος.

Συνεχίζω λοιπόν. Συνεχίζω να παλεύω και να υπηρετώ την αλήθεια. Οι μεγάλες νίκες και οι μεγάλες ήττες, ομορφαίνουν επικίνδυνα τη ζωή μας και προσωπικά με πεισμώνουν ακόμα περισσότερο. Εξακολουθώ παρά τα γεγονότα, να εμπιστεύομαι το θεσμό της Δικαιοσύνης και να προσβλέπω σε αποκατάσταση της ζωής και της αξιοπρέπειας μου σε απόλυτο βαθμό, γιατί, για όσους καλά με γνωρίζουν, είναι αυτονόητο πως με τίποτα λιγότερο δεν συμβιβάζομαι !

Τραβάμε μπροστά  λοιπόν…. Έχουμε ακόμα, πολύ δουλειά να κάνουμε..!