Είναι πια με λευκασμένα τα μαλλιά.
Οι κακουχίες από τα στοιχεία της φύσης, οι ατέλειωτες οδοιπορίες, οι κατατρεγμοί των ψευδαδέλφων του, το μένος των εχθρών του, τα προβλήματα των πνευματικών του παιδιών, οι πάσης φύσεως έγνοιες του, η αναπόφευκτη φθορά του χρόνου άφησαν έκδηλα τα αποτυπώματά τους πάνω του.
Αυτό τον καιρό βρίσκεται φυλακισμένος στη Ρώμη, δεμένος σαν κακούργος.
Κι όμως τόσο ήρεμος..
Αλλοτινός…
Η χαρά του είναι πεπληρωμένη, γιατί η συνείδησή του έχει παρρησία και την πληροφορία ότι το έργο που του είχε ανατεθεί το έφερε σε πέρας κι ας σκόνταψε σε άπειρα και ανυπέρβλητα εμπόδια.
Τώρα τον περιμένει η δικαίωση για τους αγώνες του, που ήταν σκληροί, οδυνηροί.
Αιματηροί.
Αλλά και ωραίοι.
Και καρποφόροι.
Του στοίχισαν ταλαιπωρίες, που στην αναφορά τους και μόνο τρομάζει κανείς.
Γι΄αυτές όμως είναι πεπεισμένος ότι έχει σίγουρη την είσοδο στην επουράνια Βασιλεία του Θεού.
Αφήνει, πριν φύγει για κει, εκλεκτούς διαδόχους με ανάμεσά τους ξεχωριστό τον Τιμόθεο.
Ήταν ο πιο αγαπητός του μαθητής και ο πιο πιστός και αφοσιωμένος συνεργάτης του.
——————
Ο Τιμόθεος καταγόταν από τα Λύστρα της Λυκαονίας.
Ο πατέρας του, ελληνικής καταγωγής, πέθανε πολύ νωρίς και γι΄αυτό ανέλαβαν τη διαπαιδαγώγησή του η γιαγιά του Λωίδα και η ιουδαϊκής καταγωγής, αλλά χριστιανή, μητέρα του Ευνίκη.
Αυτές από τα παιδικά του χρόνια τον ανέθρεψαν χριστιανικά.
Του έμαθαν να προσεύχεται και να διαβάζει τη Βίβλο.
Ο απόστολος Παύλος τον γνώρισε στην πρώτη του ιεραποστολική του εξόρμηση, στη Μ.Ασία το 44 μ.Χ.
Στη δεύτερη τον χειροτόνησε και τον πήρε μαζί του.
Στην τελευταία του περιοδεία ο απόστολος τον χειροτόνησε Επίσκοπο Εφέσου.
Το 60 μ.Χ.
Σε νεαρή ηλικία.
Ο Τιμόθεος πέθανε μαρτυρικά, αντιστεκόμενος στους Εφέσιους ειδωλολάτρες, που σε μια γιορτή της θεάς Άρτεμης τριγυρνούσαν μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες στην πόλη, κουβαλώντας μικρά είδωλα στα χέρια τους και προβαίνοντας σε ανήκουστα όργια, εγκλήματα και ασέλγειες καθ΄οδόν.
——————————
Τώρα που είναι στη δύση της ζωής του και στη φυλακή της Ρώμης ο απόστολος Παύλος, ο Τιμόθεος είναι ακόμα στην Έφεσο.
Επίσκοπος.
Πριν αποδημήσει από τον κόσμο αυτό ο Παύλος, θέλει να επικοινωνήσει μαζί του, να του υπενθυμίσει ορισμένα πράγματα και να τον νουθετήσει για άλλα τόσα.
Του γράφει λοιπόν ένα δεύτερο γράμμα, — είχε προηγηθεί ένα άλλο –, τη γνωστή ως Β΄προς Τιμόθεον επιστολή.
Ας παρακολουθήσουμε μέσα από αυτό, τη σκέψη, τα συναισθήματα και την αγιότητα του μεγάλου αποστόλου.
Το παραθέτουμε ακροθιγώς.
Πολύ συνοπτικά και σε πολύ ελεύθερη απόδοση.
Έχει δε ως εξής;
”Τιμόθεε, αγαπητό μου παιδί.
Να έχεις τη χάρη, το έλεος και την ειρήνη, που χαρίζει ο Θεός Πατέρας και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Ευχαριστώ το Θεό, όταν προσεύχομαι, και μάλιστα μέρα νύχτα, για σένα, καθώς θυμάμαι τα δάκρυά σου, όταν χωριστήκαμε.
Θυμάμαι και την αγνή πίστη σου, που σου μετέδωσαν η γιαγιά σου Λωίδα και η μητέρα σου Ευνίκη.
Θέλω πολύ να σε δω, για να χαρώ.
Στάσου δυνατός.
Σου υπενθυμίζω ότι ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφρονισμού.
Και να μην ντρέπεσαι να ομολογείς τον Κύριό μας ούτε να ντρέπεσαι για μένα, που είμαι φυλακισμένος για χάρη Του.
Για χάρη του ευαγγελίου υποφέρω αυτά τα δεινά.
Δε δειλιάζω όμως, γιατί ξέρω σε ποιον έχω στηρίξει την πίστη μου.
Να είσαι έτοιμος να κακοπαθήσεις κι εσύ μαζί μου για το κήρυγμα του ευαγγελίου κι ο Θεός θα σου δώσει δύναμη γι΄αυτό.
Πρέπει να ξέρεις ότι, αν πεθάνουμε μαζί με το Χριστό, θα ζήσουμε και μαζί Του.
Αν υπομένουμε, μαζί Του και θα βασιλέψουμε.
Αν Τον αρνηθούμε, κι Εκείνος θα μας αρνηθεί…
Να μην αφήνεις τους χριστιανούς να λογομαχούν και να κολλούν σε λέξεις.
Εσύ να αποφεύγεις τις κούφιες φλυαρίες, γιατί είναι ανώφελες και μάταιες.
Αντίθετα φρόντισε να καθαρίσεις τον εαυτό σου, για να είσαι σκεύος πολύτιμο και αγιασμένο για τον οικοδεσπότη Θεό.
Να αγωνίζεσαι ασυμβίβαστα για τη δικαιοσύνη, την πίστη, την αγάπη και την ειρήνη μ΄όσους ειλικρινά αγαπούν το Χριστό.
Να μη τσακώνεσαι με τους αντιφρονούντες, αλλά να τους αντιμετωπίζεις με πραότητα.
Να ξέρεις ότι στους έσχατους χρόνους οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς τους, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, άσωτοι, άγριοι, εχθροί του καλού, προδότες, αυθάδεις, φουσκωμένοι από εγωισμό.
Θα είναι περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι,
Θα έχουν μόρφωση ευσέβειας, αλλά στην πράξη θα την έχουν αρνηθεί.
Κι αυτούς να τους αποφεύγεις.
Να έχεις εμένα ως παράδειγμα.
Με έχεις παρακολουθήσει σε όλα.
Είδες πώς ζούσα και πώς συμπεριφερόμουν.
Και τι διωγμούς υπέφερα.
Κι ένα να κρατάς υπόψη σου, ότι όλοι όσοι θα θελήσουν να ζήσουν με ευσέβεια, σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού, θα υποστούν διωγμούς.
Αντίθετα άνθρωποι πονηροί και απατεώνες θα προκόβουν στο χειρότερο.
Θα εξαπατούν και θα τους εξαπατούν.
Και θά΄ρθει εποχή που οι άνθρωποι δε θα θέλουν να ακούν ορθή διδασκαλία, αλλά θα τρέχουν σε δασκάλους που θα τους λένε αυτά που θέλουν.
Αυτά που θα τους γαργαλούν τ΄αυτιά.
Πρόσεχε, λοιπόν.
Εγώ σ΄αφήνω, γιατί ήρθε η ώρα να χύσω το αίμα μου σπονδή στο Θεό.
Ήρθε ο καιρός να φύγω απ΄αυτόν τον κόσμο.
Τον καλό αγώνα τον αγωνίστηκα, το δρόμο τον τέλειωσα, την πίστη τη φύλαξα.
Τώρα με περιμένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, που θα μου αποδώσει ο Κύριος εκείνη τη μέρα.
Ο δίκαιος Κριτής.
Σε χαιρετώ, Τιμόθεε, και μαζί μου και οι εδώ συνεργάτες μου στο έργο του ευαγγελίου.
Ωστόσο στην πρώτη μου απολογία στο δικαστήριο έμεινα μόνος.
Όλοι με εγκατέλειψαν.
Ας τους το αμνηστεύσει ο Θεός.
Άλλος, ο Δημάς, έφυγε κιόλας οριστικά από την πίστη.
Κι ο Αλέξανδρος, ο σιδηρουργός,πολλά κακά μου προξένησε.
Ας τον κρίνει ο Κύριος.
Τελείωσα, παιδί μου.
Φρόντισε να έρθεις πριν από το χειμώνα.
Εύχομαι ο Κύριος Ιησούς Χριστός να είναι μαζί σου.
Και η χάρη του Θεού να σε σκιάζει.
———————————–
Είναι περιττό να πούμε ότι όλα τα παραπάνω συνθέτουν την προσωπογραφία του πραγματικού χριστιανού, του σοφού καθοδηγητή των ψυχών, του γνήσιου αποστόλου, του υγιούς πνευματικού πατέρα,του ακάματου εργάτη του ευαγγελίου.
Και γιατί όχι; Και τον τύπο του αληθινού Επισκόπου, που όλοι ας ευχόμαστε να αποκτήσει η τοπική μας Εκκλησία.
Όσο για μας, ύστερα από αυτή τη δεύτερη και βαθύτερη γνωριμία με το μεγάλο απόστολο, ας αφήσουμε να αποφανθεί η συνείδησή μας.
Αν δεν την πωρώσαμε μέχρι τώρα, σίγουρα θα μας δώσει το πόρισμα που μας χρειάζεται, για να συνέλθουμε από το βόλεμα και τη χρεωκοπία μας ως χριστιανοί.
Όλοι μας.
Κυριολεκτικά όλοι μας.
Άμποτε.
Αμήν
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
