Η περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας το προηγούμενο διάστημα, τα προηγούμενα χρόνια βίωσε την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα για τη νεολαία, την ουσιαστική διάλυση των στα-θερών εργασιακών σχέσεων με πρωτεργάτες τους αιρετούς της περιοχής.

Βίωσε την σταδιακή ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, έγκλημα που σιγά-σιγά φθάνει στην ολοκλήρω-σή του. Βίωσε την εξαφάνιση ή/και τη μείωση καλλιεργειών όπως του καπνού, των τεύτλων, φρούτων κτλ και τη συνεπακόλουθη μείωση του αγροτικού πληθυσμού, ως αποτέλεσμα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Βίωσε και τον μαρασμό ολόκληρων κλάδων όπως αυτός των κα-τασκευών, του μάρμαρου ειδικότερα αλλά και την μεγάλη ανάπτυξη κλάδων, όπως αυτός της γούνας. Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις το μάρμαρο πληρώθηκε από τους εργάτες των κλάδων, με την ανεργία και με την κακοπληρωμένη εργασία.

Η Δυτική Μακεδονία βίωσε τη συρρίκνωση υποδομών, προορισμένων να καλύπτουν κοινωνι-κές ανάγκες, των νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας, των σχολείων, των παιδικών σταθμών. Βίωσε ακόμα περισσότερο την απουσία τέτοιων υποδομών, όπως γηροκομείων, κέντρων αποκατάστασης, δομών για την ανάπτυξη και προώθηση του αθλητισμού και του πολιτισμού.

Τα παραπάνω δεν ήταν γέννημα μόνο της εποχής της κρίσης και των μνημονίων. Ήταν πα-ρόντα και στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ήταν αποτέλεσμα αυτού του δρόμου α-νάπτυξης.

Τα παραπάνω δεν ήταν φαινόμενα μόνο της περιφέρειάς μας. Δεν ήταν αποτέλεσμα της δρά-σης ανίκανων στη Διοίκηση των Δήμων και της Περιφέρειας. Ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία υπηρετήθηκε πιστά και από τους αιρετούς της περιοχής.

Το ΚΚΕ προτείνει ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου στο βασικό ερώτημα «ανάπτυξη για ποιον» η απάντηση είναι ανάπτυξη στην υπηρεσία των συμφερόντων και των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων και όχι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Προϋπόθεση για να βασίσουμε σε έναν τέτοιο δρόμο είναι να σπάσουμε τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα δεσμά των μονοπωλίων σαν αποτέλεσμα της δράσης, του αγώνα του λαού μας ο οποίος θα έχει σαν έπαθλο τη δική του εξουσία, τη λαϊκή εξουσία.