Με αγώνα δρόμου θα θυμίζει η σχολική χρονιά που διανύουμε με τους αιώνιους φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων να παίρνουν – σημαντικές – αν και κάπως καθυστερημένα – αποφάσεις. Τα αμφιθέατρα θα γεμίζουν ασφυκτικά στις εξεταστικές έως τον Ιούλιο του 2014. Μέχρι δηλαδή την ημερομηνία που το υπουργείο Παιδείας όρισε για την διαγραφή από τα ελληνικά πανεπιστήμια όλης της χώρας των αιώνιων φοιτητών.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας, Καθημερινή της Κυριακής, τα Ιδρύματα αποφάσισαν να βάλουν τέλος στην κατάσταση που επικρατεί στα μητρώα τους δίνοντας ακόμη μία – αλλά τελευταία – ευκαιρία σε όποιον ενδιαφέρεται να αποκτήσει το πολυπόθητο πτυχίο του. Η διάταξη αφορά τους φοιτητές που είναι εγγεγραμμένοι έως το 2003 και υπολογίζονται μόνο στα ΑΕΙ να είναι περίπου 180.000 και ακόμη 70.000 στα ΤΕΙ.
«Θα βάλουμε εξετάσεις έως αργά τη νύχτα» ανέφερε στην εφημερίδα αντιπρύτανης ακαδημαϊκών υποθέσεων μεγάλου ΑΕΙ, καθώς τα Ιδρύματα θα επιβαρυνθούν και από την πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Παιδείας να επιτρέψει την εξέταση και μαθημάτων του εαρινού εξαμήνου τον Φεβρουάριο.
Ο λόγος βέβαια για τον οποίο τα Ιδρύματα «καίγονται» να ξεμπερδεύουν με τους «αιώνιους» είναι πως η παρουσία τους, ή η απουσία τους, αποτελεί αγκάθι για την αξιολόγησή τους, όπως αναφέρει και η ετήσια έκθεση της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) για το 2013.
koolnews
Οι αργοπορημένοι φοιτητές δεν επιβαρύνουν οικονομικά το κράτος ούτε το κοινωνικό σύνολο, διότι από το έκτο έτος (ν συν 2) και μετά χάνουν όλα τα δικαιώματα της μέριμνας δηλαδή σίτιση, στέγαση στις ούτως ή άλλως εγκαταλελειμμένες εστίες, εισιτήρια, φάρμακα και προπάντων διανομή βιβλίων, που είναι ένα σκάνδαλο από μόνο του ως διανομή συγγραμμάτων (κουτσουρεμένων και ξεπερασμένων), Ο Έλληνας σπουδαστής πληρώνει αδρά από την τσέπη του για να μάθει γράμματα εάν και εφόσον τού έχει μείνει λίγο κουράγιο να μάθει σωστά μια επιστήμη. Με το νέο νόμο 4009/2011 οι παλαιοί φοιτητές δεν συνυπολογίζονται καν στον εγγεγραμμένο πληθυσμό των ιδρυμάτων και έτσι μειώνεται η δημόσια χρηματοδότηση, αφού υπολογίζονται πια μόνον οι “ενεργοί” φοιτητές, δηλαδή οι νεοεισαχθέντες. Δυστυχώς κάποιοι καλλιεργούν ένα όργιο φημών και διαδόσεων το οποίο εκφράζει μόνο την ασχετοσύνη και την κακοβουλία ψυχωτικών ανθρώπων που θέλουν να επιβάλουν στους άλλους τις δικές τους ιδεοληψίες. Και σε άλλες χώρες του κόσμου υπάρχουν καθυστερούντες σπουδαστές (κεντρική Ευρώπη, Ιταλία, σκανδιναβικές χώρες) με τη διαφορά ότι πληρώνουν δίδακτρα και ενδεχομένως σωστά κάνουν, ήδη από το πρώτο έτος. Η όποια κριτική ασκείται μέσα στην ελληνική κοινωνία δείχνει κομπλεξικά άτομα που δεν έχουν πώς να εκτονώσουν τον αυταρχισμό τους. Πολλοί ασχολούνται με τους συνδικαλισμένους φοιτητές αλλά αυτή είναι μία περιθωριακή μειοψηφία που κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά.